| ANNE VE BABA TUTUMLARININ ÇOCUĞUN GELİŞİMİNE ETKİLERİ
Aşırı Koruma ve Abartılmış Sevgi Çocuğa gerektiğinden fazla kontrol ve özen gösterme anlamına gelir. Aşırı koruyucu ve abartılı sevgisi olan Anne-babalar çocuklarına derin duygusal bağla bağlıdırlar. Anne-baba çocukları için sebepsiz yere aşırı kaygı içindedirler. Bu kaygı da onları çocuklarını aşırı korumaya yönlendirir. |
Bunun sonucu çocuk, anne-babaya aşırı bağımlı, fazlaca duygusal ve özgüveni eksik bir kişi olabilir. Okul fobisi, genellikle bu anlayışla büyütülmüş çocuklarda daha sık görülmektedir. Annelerinin bu koruyucu ve baskılı ortamından bir an olsun uzak kalmamış bu çocukların yabancı bir çevrede, tanımadıkları insanlarla birlikte olmaları onları son derece huzursuz eder.| Aşırı Hoşgörü ve Düşkünlük
Ev içinde ve dışında çocuğun tüm davranışlarında serbestlik vardır. Anne-baba çocuğa dilediğini vermenin ona karşı koymaktan daha kolay olduğu düşüncesini kendilerine yerleştirmiştirler. Çocuğu en kolay metotla büyütmektedirler. Her dediğini yaparak… Aşırı hoşgörü ve düşkünlük çocuğu bencil yapar. Bu tarz yaklaşılan çocuklar, daima diğerlerinin dikkatini çekmek ve kendisine hizmet edilmesini isterler. Ev içinde ve dışında sosyal uyum göstermekte zorlanırlar. Reddedici tutum Bu ortamdaki çocuk, yardım duygusundan uzak, sinirli, duygusal kırıklıkları Baskı Altında Bulundurma Çocuğun bütün davranışları sıkı bir kontrol altındadır, her türlü davranışına müdahale edilip eleştirilir. Çocuğun duygu ve düşüncelerine önem ve değer verilmez, çocuk sürekli olarak sindirilir. Çocuk kendi istekleri ve ailenin kuralları arasında sıkışıp kalmıştır. Suçlayan, cezalandıran ve sürekli karışan anne-babaların çocukları tepkilerini genellikle ağlayarak dışa vururlar. Bu çocuklarda isyankâr tavır ve aşağılık duygusu gelişebilir. Çocuk Ayırma Bu durumda, aşırı sevgi gören çocuk anne-babayla iyi ilişkiler içindeyken, akranları ile saldırgan ve baskıcı bir tavır içinde olur. Ayrıca sevilmeyen ya da sevgi gösterilmeyen çocuklarda bu nedenle hem kardeş kıskançlığı, kardeşe karşı öfke, zarar verme eğilimi, hem de kendini değersiz hissetme, özsaygı, özgüven eksikliği gibi olumsuz duygular yaşarlar. Çocuklara Boyun Eğme Çocuklarına boyun eğen ana-babalar evde onların hâkimiyetini kabul etmişlerdir. Çocuk, ailede üstünlük sahibi tek kişidir ve onun isteklerine diğer aile bireyleri kayıtsız şartsız uyarlar. Bu tür ailelerde çocuklar anne-babalara hükmeder ve onlara çok az saygı gösterir. Bu tür ailelerde yetişen çocuklar bencil, sorumsuz, çabuk kızan, darılan, her dediğinin anında olmasını isteyen, sabırsız, şımarık davranış özellikleri gösterebilirler. Ayrıca kendilerini olduklarından daha fazla değer verirler. Gururlu, kibirli, kendini beğenen bir kişilik özelliği sergileyebilirler. Mükemmeliyetçilik Anne-baba çocuktan en iyisini bekler, kendi gerçekleştiremediği yaşantıları çocuklarının gerçekleştirmesini ister. Çocuklarını oldukları gibi kabul etmezler, kural ve kalıpları vardır, onun mükemmel ölçülere göre davranmasını isterler. Çocuklarından dört dörtlük olmasını, aşırı titizlik ve temizlik beklerler. Fakat çoğu kez çocuk, ana babanın beklentilerini ve isteklerini karşılama gücüne sahip değildir. Orta bir notu iyi bir nota çıkarabildiğinde dahi niçin pekiyi olmadığı sorulur. Böylece ana-baba, sürekli olarak çocuğa, ulaştığı yerin yeterli olmadığı fikrini aşılar. Bu çocuklar kendi iç dünyasında çatışma halindedir. Anne baba doyumsuz olduğu ve hep “daha fazla” dediği için çocukta da doyumsuzluk yerleşir. Çocuk nerede durması gerektiğini bilemez. Son noktayı onun yerine başkaları koyar. Çocuk her işte en iyisi ve en üstünü olmak ister. Fakat her işte istediği seviyeyi yakalayamayınca hayal kırıklığına uğrar, aşağılık kompleksi gelişebilir. Ayrıca mükemmel sonuca ulaşmadıktan sonra, çabalarının da önemsenmediği duygusu kapılır. Pes edip, gerekli çabayı göstermeyebilir. Kararsızlık ve Tutarsızlık Eskiden ailelerde, bir iyi polis, bir de kötü polis olurdu. Genellikle iyi polis rolü anneye, kötü polis rolü babanın üzerine yapışırdı. Anne hep anlayışlı ve izin veren, çocuğunun iyiliğini isteyen bir pozisyonda iken babalar korkulan, mesafeli konumunu korurdu. Anne-babanın çocuğun yanında “çocuk konusunda” birbirlerini eleştirmeleri, birinin “evet” dediğine diğerinin “hayır” demesi ya da taraflardan birinin çocuğu kayırması çok sıklıkla rastlanılan eğitim yanlışlıklarındandır. Anne ve babaların çocuklar arasındaki tutarsız ve ayrımcı davranışlarına örnek olarak kız ve erkek çocuk ayrımı yapmaları, büyük çocuk küçük çocuk ayrımı yapmaları da verilebilir. Böyle bir aile ortamında yetişen çocuk, hangi davranışın nerede ve ne zaman yapılacağını kestiremez. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilemez. Kendini denetleme anlayışı içinde olmaz. Korkulan kişi varsa kurallara uyar, istenilenleri yapar, o yoksa kurlara göre değil kafasına göre davranır. OLUMLU ANA- BABA TUTUMLARI Kabul Edici, Güven Verici, Hoşgörülü ve Demokratik Çocuklara karşı normal bir hoşgörü içinde olmaları, anne babanın çocuğu kabulü, sevgi ve sevecenlikle ele alması, çocukla ilgilenmesi, çocuklarını desteklemeleri şeklinde davranışa yansımaktadır. Bazı kısıtlamaların dışında çocuğun istek ve arzularını yerine getirmeleri anlamına gelmektedir. Anne-baba birbirlerine ve çocuklarına karşı olan duygularında net ve açıktır. Aile içinde güven ve şeffaflık vardır. Aile huzurludur. Problemlerle nasıl baş edebileceklerini birlikte araştırırlar. Problemlerini tartışmayla, çatışmayla değil uzlaşmayla çözerler. Böyle bir atmosferde yetişen çocuklar, sınırlarını bilen, yaratıcı, girişken, sorumluluk duygusu gelişmiş, farklı fikirlere saygılı, kendi düşüncesini ve duygularını sonuna kadar savunabilen, kendisi ile barışık kendini ve başkalarını sevebilen, hoşgörülü, toplumsal ilişkilerde yaratıcı, özgüveni ve özsaygısı yüksek, açık fikirli ve özgürlüğüne düşkün kişilik özelliklerin sahip olurlar. Kurumumuzun Verdiği Hizmetleri: Psikolog, Aile Danışmanı, Evlilik Terapisi, Ergen Terapisi, Çocuk Psikologu, Pedagog, Bireysel Terapi, Psikolojik Kökenli Bozukluklar için Cinsel Terapi, Online Terapi Hizmetleri, Psikolojik Gelişimsel testler, Öğrenci koçluğu ve Eğitim danışmanlığı, Seminer ve Konferans Çalışmaları Detaylı Bilgi İçin: 0505 388 0710 ETİKETLER: Adana Psikolog, Adana Çocuk Psikolog, Adana Psikoterapi, Adana Terapi, Adana Çocuk Davranış Sorunları, Adana Aile Terapisti, Adana Evlilik Terapisti, Adana Cinsel Terapist, Çocuk Psikologu,Adana Psikolojik Danışman,Adana En İyi terapist ,Çocuk Pedagog, Özel Psikolog, Adana Çocuk Terapist,Çocuğum Ders Çalışmıyor, Adana Öğrenci Koçu, Adana Panik Atak Tedavisi, Adana Depresyon Tedavisi, Adana Evlilik Danışmanı, Adana Psikolog Ücretleri, Adana Psikolog İletişim, Adana Psikologları, Adana Evlilik Danışmanı Tavsiye, Adana İlişki Uzmanı, Adana Öfke Terapisi, Adana Aile Psikologu, Adana İlaçsız Psikolojik Tedavi, Adana psikoloji, Adana Kişilik Bozuklukları, Adana Çocuk Terapisi,Adana Evde Psikolojik tedavi, Adana Uygun Fiyatlı Ucuz Psikolog, Adana da Öğrenci Koçu, Adana da Seminer veren Kişisel Gelişim Uzmanı, Adana da Çocuk Gelişim Danışmanı, Adana özel terapist , Adana Stres Terapisi, Adana Stres Doktoru, Adana Dikkat Eksikliği, Adana Dikkat Eksikliği İlaçsız Tedavisi, Adana da boşanma Danışmanı, Adana Çocuklarda Davranış Bozukluğu tedavisi, Adana da Cinsel Sorun Terapisi, Adana da, Adana takıntı Tedavisi, Adana Eğitim Danışmanı, Adana Kadınlarda Psikolojik Destek Adana Serleşme Sorunu, Adana Erken Boşalma sorunu, Adana Zeka testi Uygulamaları, Adana Oyun Terapisi, Adana Çocuk resim Yorumlama, Adana Zeka testi, Adana Çocuk Zeka Testi Yapan
|
Bir anlamda çocuğun bedensel ve ruhsal gereksinimlerini karşılamayı aksatacak kadar çocuğa karşı düşmanca duygular beslenilmesidir. Reddedici ailelerde çocuğa sevgi, şefkat ve sıcaklık verilmez. Baskı yapmak için her türlü fırsat kollanır, kötü yönleri ön plana alınarak değerlendirme yapılır. Kardeşler arasında günah keçisi olarak bu çocuk seçilir, her fırsatta azarlanır. Reddedici tutum içindeki ebeveynler çocuklarından nefret ettiklerini, onun varlığından dolayı mutsuz olduklarını ifade ederler. Bunu da çocuklarına hissettirirler.
olan, diğerlerine, özellikle kendinden küçük ve zayıflara karşı düşmanca duygulara sahip bir birey olabilir.
Her ne kadar anne-babalar bütün çocuklarını sevdiklerini söyleseler de, çeşitli sebeplerden dolayı bazı çocuklarına daha farklı davrandıkları, daha çok sevdikleri gözlenmektedir. Böyle durumlarda da bu çocukları diğerlerinden ayırıp kayırırlar.
Ancak bu yöntemi kullanan anne babalar çocuk eğitiminde pek de başarılı olamıyorlar. Çünkü iyi ve kötü polis olmak, zıt uçlarda yer almaları, tutarlı olmamak çocuk üzerinde olumsuz etkiler yapıyor.
Çocuk anne-baba tarafından onaylanır. Aile çocuk için iyi bir rehberdir. Çocuğa yol gösterir. Ama alacağı kararlarda serbest bırakılır. Birçok alternatif sunulur, ancak tercih çocuğa aittir. Çocuğun aile içi ve dışında uyacağı kuralların sınırları bellidir. Çocuk neyi nerede yapacağını veya yapmayacağını bilir. Aile içi şiddet ve duygusal yaptırım yerine ikna etme düşüncesi hâkimdir. Çocuk sınırlar içinde özgürdür. Sözü dinlenir, yetişkinler tarafından kendisine değer verildiği ve önemsendiğini hisseder. Kendine ait bir saygı ve özgüven geliştirir.